Getuigenissen van ouders en kinderen

05/06/2017 - 21:50

Kinderen en hun ouders aan het woord.

Kinderen

De rolstoelinitiatie was tof. We mochten zelf rijden met de rolstoel. Daar ben ik wel door de mand gevallen, want dat kon ik helemaal niet. Ik kon wel iemand anders duwen. Ik ben zelf ook vervoerd en geduwd in een rolstoel.’ (Ellen)

‘Ik zit zelf ook in een rolstoel. De bewoners vinden dat heel erg voor mij omdat ze zelf ook weten hoe dat voelt. We praten er dan samen over. Dat is wel eens fijn.’ (Niels)

‘Mijn grootouders zijn gelukkig nog gezond en wel. Daar denk ik wel eens aan als ik bij de mensen van het RVT op bezoek ga. We komen er regelmatig om voor te lezen uit de Wablieftkrant. We komen dan bij Louise en Gerard. Zij weten vaak nog heel boeiende dingen te vertellen over ons dorp en over vroeger. Zij hebben zoveel meegemaakt!’ (Lauren)

'Als Frans en Pol mee aan de computer zitten, dan is het altijd boeiend. Zij zijn echt geïnteresseerd en zoeken samen met ons allerlei dingen op. Dat had ik eerst niet verwacht. Mijn grootvader zegt altijd dat computers niet meer voor hem zijn, maar Pol en Frans denken daar duidelijk anders over. Natuurlijk gaat het bij hen niet allemaal zo snel meer, maar dan helpen wij wel een handje!’ (Lies)

‘Ik denk dat ik later bejaardenverzorgster word. Tijdens de zorgdag heb ik echt genoten van het meehelpen met de verzorging. De meeste bewoners zijn ook heel lief en vriendelijk. Bij de dementerende bejaarden is het wel niet zo simpel. Toch is het heel boeiend!’ (Liselotte)

Ouders

‘Wanneer onze kinderen na een bezoek aan het rusthuis weer thuiskomen, dan hebben ze altijd wat te vertellen. Onze jongste zit in de kleuterklas. Die vertelt dan over de dansjes die ze samen met de bewoners doen. Ze vindt het echt fijn om te doen. David bezoekt om de paar weken enkele bejaarden op de kamer. Dan lezen ze voor uit de krant en slaan een babbeltje met de bewoners. Ik voel ook aan hem dat hij naar die ontmoetingen uitkijkt. Door dit initiatief hebben onze kinderen in ieder geval een ander zicht gekregen op ‘ouderdom’. Zij hebben voorbij de rimpels en de hulpmiddelen leren kijken en zien in de bejaarde een mens waarmee zij op een leuke manier nog veel samen kunnen doen. Dit project zorgt zeker voor een toegevoegde waarde aan de school!’